Zaterdag kocht ik een patatje bij de snackbar

Op het terras zaten drie hockeymeiden gezellig te kletsen. Lekker met een kroketje, milkshake en een … sigaret. Moeten ze zelf weten natuurlijk, maar ze leken me wel wat jong. Uit nieuwsgierigheid vroeg ik daarom in welk team ze zaten en of ze gewonnen hadden.

‘We zitten in onder-14 en hebben verloren.’ Dat ze verloren hadden is misschien niet schokkend. Dat sigaretje wel. Ze zijn namelijk pas 13 jaar oud. 13. En ze roken alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Bizar. Maar ook fascinerend (vind ik), dus ik vroeg nog even verder: ‘Weten jullie ouders dat jullie roken?’

‘Nou, het is mijn leven en ik kies er zelf voor.’

Een ander meisje vertelt dat het van haar ouders af en toe mocht. Ik schrik ervan. Ik snap niet dat je dit als ouder goed vindt. Krijg ze maar weer eens van dat roken af. Dat lukt je als volwassene vaak nog niet eens. Maar het wordt blijkbaar geaccepteerd. En soms zelfs bewust gestimuleerd.

We slaan door in tolerantie We willen zo graag aardig gevonden worden dat de opvoeding eronder lijdt. Dat onze kinderen op steeds vroegere leeftijd slechte keuzes kunnen maken. Zonder weerwoord, zonder kritiek. Op die manier zorgen we voor een generatie die steeds meer moeite heeft met autoriteit.

Maar dat komt vast goed als onze kids straks voor een baas gaan werken. Toch?

Geef leiding in plaats van keuzes Ik loop op de markt. Midden op het looppad staat een moeder met haar 4-jarige zoontje nog in een kinderwagen. Op zich al bijzonder, maar dat doet er nu even niet toe. De vrouw is met haar kind aan het overleggen waar ze als eerste naartoe gaan. Naar de groenteboer of naar de slager. ‘De groenteboeeerrr!’, roept het stampvoetende kind hard.

Best opmerkelijk Normaal? Misschien. Maar ik vond het opmerkelijk. Want wat is er mis met ‘We gaan eerst naar de slager en dan naar de groenteboer’? Daar is helemaal niets mis mee. Sterker nog, het getuigt van leiderschap. En dat is waar kinderen nu net behoefte aan hebben. Leiderschap.

Het probleem met keuzevrijheid Maar nee. Ouders van nu overleggen graag. Samen bespreken we welke kant we opgaan. Maar hoe doe je dat als je straks nog meer kinderen hebt? Wie mag er dan kiezen? Welke kant ga je in vredesnaam op?

En dat niet alleen. Stel je voor dat dat kind straks 14 is en al 10 jaar mee mag beslissen over van alles en nog wat. Hoe krijg je dan nog wat voor elkaar bij zo’n puber? Hoe denk je dat ‘ie reageert als je iets probeert te verbieden? Ik kan het je vertellen. Dat wordt chaos. Pure chaos.

Houd zelf de regie Geef als ouder dus leiding in plaats van keuzes. Zo raak je de regie niet kwijt. In ieder geval de eerste zoveel jaar niet. En daar hebben jullie straks profijt van. Allebei.